Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
zjeść — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zjadać;{{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}(móc) zjeść konia z kopytami; {{/stl 7}}{{stl 8}}{ktoś} {{/stl 8}}{{stl 7}}pozjadał [zjadł] wszystkie rozumy {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zjeść — dk, zjem, zjesz, zjedzą, zjedz, zjadł, zjedli, zjedzony, zjadłszy zjadać ndk I, zjeśćam, zjeśćasz, zjeśćają, zjeśćaj, zjeśćał, zjeśćany 1. «spożyć pokarm (pogryzłszy go i połknąwszy)» Zjeść coś łapczywie, w pośpiechu, na stojąco. Zjeść coś z… … Słownik języka polskiego
zjeść — 1. Ktoś zje diabła, nim (jeżeli) coś zrobi, nim (jeżeli) coś się stanie «ktoś nigdy czegoś nie zrobi» 2. Lubić dobrze zjeść a) «lubić smaczne potrawy; także: lubić obfite posiłki»: Benisia – tak ją w rodzinie nazywano – była łagodna i dobra, a… … Słownik frazeologiczny
móc — 1. pot. Jak cię mogę «byle jak, niedbale» 2. posp. Ktoś może komuś naskoczyć, nagwizdać, nadmuchać «ktoś nie jest w stanie komuś zaszkodzić lub zakazać czegoś»: (...) był mocno partyjny, tak że mogli nagwizdać nam socjalistyczni planiści, którzy… … Słownik frazeologiczny
koń — m I, DB. konia; lm M. konie, D. koni 1. «Equus caballus, ssak nieparzystokopytny z rodziny koniowatych, roślinożerny; hodowany jako zwierzę domowe, pociągowe lub wierzchowe; żyje także w stanie dzikim» Gniady, bułany, rączy koń. Koń cugowy,… … Słownik języka polskiego
koń — 1. Czarny koń «osoba lub rzecz, która niespodziewanie wygrywa w jakiejś konkurencji, okazuje się lepsza od faworytów»: Żaden z czarnych koni prezydenckiego wyścigu w USA nie wytrzymał nawet połowy prawyborów. GW 01/03/2000. 2. Gnać, jechać,… … Słownik frazeologiczny
zjadać — 1. Ktoś zje diabła, nim (jeżeli) coś zrobi, nim (jeżeli) coś się stanie «ktoś nigdy czegoś nie zrobi» 2. Lubić dobrze zjeść a) «lubić smaczne potrawy; także: lubić obfite posiłki»: Benisia – tak ją w rodzinie nazywano – była łagodna i dobra, a… … Słownik frazeologiczny
koń — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mż III, lm D. koni, N. mi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} czworonożny ssak nieparzystokopytny, roślinożerny, o wadze 200 –1000 kg, z długim ogonem z włosia, różnorodnie umaszczony,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kopyto — n III, Ms. kopytoycie; lm D. kopytoyt 1. «puszka rogowa otaczająca ostatnie człony palców u ssaków kopytnych» Końskie kopyta. Tętent kopyt. ∆ łow. Gonić kopytem «o psie myśliwskim: gonić zwierza po śladach» ◊ Móc zjeść konia z kopytami «móc zjeść … Słownik języka polskiego
kopyto — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. kopytoycie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zrogowaciałe o kształcie puszkowatym zakończenie ostatnich członów palców u ssaków kopytnych : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kopyta konia, krowy,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
